Pick a city.. any city with a world above and under ground, tracks and trains, back and forth. A thousand footsteps .. or only yours, newspapers, briefcases, headphones, cell phones… all minding their own business.’ Het is de ondergrondse wereld die als inspiratie diende voor Subway Silence, het debuutalbum van de Amsterdamse zangeres Giovanca Ostiana. In metro’s van Amsterdam en Parijs tot New York observeerde ze de reizigers. Wat zij zag? Dat elk station een nieuwe sfeer brengt, elke minuut een nieuwe emotie, dat alles voortdurend verandert, zelfs wie je denkt te zijn. Jarenlang stond Giovanca bekend als de stralende achtergrondzangeres en zong ze live of op plaat voor nationale en internationale artiesten als Relax, Wouter Hamel, Typhoon, Tribute 2 Bob Marley, Corey, Izaline Calister, Jhelisa Anderson, Terry Callier, Leon Ware en Benny Sings. De muzikale klik met Benny Sings en het label Dox Records deden haar besluiten een stap naar voren te zetten en eigen nummers te laten horen. Uit de 12 nummers op haar debuutalbum komt langzaam de gestalte tevoorschijn van een getalenteerde jonge vrouw die zich niet zomaar laat definiëren. Soms melancholisch en kwetsbaar dan onafhankelijk en vrij. Feelgood muziek met invloeden uit pop, soul, jazz, motown en hip hop. Giovanca: “Ik ben geboren in de 70’s en opgegroeid met de warme geluiden van Dionne Warwick en Minnie Ripperton, in de 80’s aangevuld met een flinke dosis pop, in de 90’s heb ik m’n hart compleet verloren aan hip hop. Zo ontstaan er lagen en die lagen vormen je. En diezelfde lagen vormen een sound”. Oude geluiden als die van de clavinet en tubular bells mengen moeiteloos met nieuwe beats en samples van producer Benny Sings. Deze frisse sound, geproduceerd door ’Suèr, Sings & Tippet’ van de Dox Family, is precies waar Giovanca zich in herkent. Het resultaat is een bijzondere en veelzijdige plaat met internationale allure. Giovanca laat met Subway Silence zien dat ze zich niet laat beperken door genre specifieke regels. “Muziek is geen 1+1, het moet gewoon goed voelen en dat geldt ook voor de woorden die je gebruikt. Als ik denk aan nummers die mij raken is de emotie voor mij belangrijker dan de letterlijke boodschap”. Met haar licht dromerige stem waar de soul op unieke wijze doorheen schemert, zingt Giovanca over het leven, eenzaamheid, liefde en vooral over zichzelf. Herkenbare teksten die grotendeels geschreven werden met uitzicht op medepassagiers in de metro, gefascineerd door veranderlijkheid en diversiteit. Geen mens is altijd dezelfde. We dragen overal verschillende personen in ons mee. En wie is Giovanca? Een voyeur in de metro, stilte in de storm, een beauty met een schrijfblok en zo nu en dan transformeert ze tot een oud Indonesisch mannetje dat een kretek sigaret rookt en de wereld overpeinst. In het ene nummer stelt ze het leven boven de liefde, in het volgende vraagt ze haar geliefde nooit meer weg te gaan. Tegenstrijdig? Zelf noemt ze het liever realistisch. “There is always more to what we see and even to what we hear.” En ergens daartussen beweegt Giovanca.