Geboren op de laatste dag van de jaren zestig, wonend in een oud huis in een zuidelijke stad, levend van de muziek. Hij legde zijn hoofd te slapen op alle continenten, leerde zich redden in Spaans en Duits, spreekt Engels als een Engelsman, Maar altijd trekt Frankrijk. Als scholier tussen de kakkerlakken in een jeugdherberg in Marseille. Als student met een fles wijn en een camembert, de benen bungelend boven de Seine, een bohémien in Parijs. Van Brabant naar de Méditerranée, eerst alleen, à bicyclette, daarna met zijn geliefde in haar dertig jaar oude Citroën Dyane, het dak open, de strooien hoed op het licht kalende hoofd tegen de iets té intieme aanraking van zijn vriend, de zon. En nu, stad en land afreizend in een klassieke caravan, even oud als hijzelf maar met minder gebruikssporen, nog steeds ontdekkend, maar ook vertellend, wijzend, de liefde voor het land en het leven overbrengend op een prachtige prinses van zes en een onverschrokken ridder van drie. En altijd op zoek naar verhalen. Verhalen om te vertellen, maar vooral verhalen om te zingen. Waargebeurde verhalen, verzonnen verhalen, gevonden verhalen. Verhalen om te huilen, verhalen om te lachen. Verhalen van het land, van de mensen, verhalen van de regen, maar vooral van de zon. Pierre Soleil zingt de zon!